นิมิตหลวงตาพร แห่งวัดพระธาตุหลวงจำไก่ จ.พะเยา

                                         

         นิมิตของหลวงตาพร
     เดิมที่วัดแห่งนี้ เนื้อที่ส่วนหนึ่งเป็นของชาวสวนท่านหนึ่งชื่อป้า อ. พื้นที่ของป้า อ.
มีของเก่าสมัยโบราณฝังอยู่ ลูกชายของป้ามักจะขุดพบของเก่าอยู่เสมอ หลวงตาพรได้บอกป้า อ.
ว่าพื้นที่ส่วนนี้ขายให้วัดเถอะ เพราะมีวิญญาณเฝ้าอยู่ หากป้า อ.ขายให้ทางวัดแล้ว วิญญาณ
ตนนี้จะได้ไปหลุดพ้นไปผุดไปเกิดแล้วป้า อ.จะมีโชค เมื่อป้า อ.ขายที่ดินให้แก่ทางวัดแล้ว
ป้า อ.ก็มีถูกหวยนับแสนบาทเลยทีเดียว
    บารมีของหลวงตาพร
    หลวงตาพร ท่านเป็นพระสงฆ์ที่อารมณ์ดี ชาวบ้านมักมาขอความเมตตาจากท่านบ่อยๆ 
ท่านก็ไม่เคยขัดศรัทธา ท่านมีจริยวัตรเหมือนพระทั่วๆ ไป คือไม่ทำเครื่องรางของขลังให้บูชา
ไม่รับดูดวงทำนายต่างๆ ไม่เคยเรียกร้องเงินจากชาวบ้าน  มีอย่างไรก็อยู่อย่างนั้น
   หลังจากที่ผมได้ไปวัดพระธาตุหลวงจำไก่บ่อย ๆ ได้สังเกตุอะไรต่าง ๆ ผมเกิดความคิด
ที่ว่า เพราะอะไรถึงได้มีญาติโยมนำเงินหลายแสนบาท มาบูรณะพระธาตุฯ ให้สวยงามและใหญ่โต
ได้เพียงนี้
   ชาวบ้านมีรถใหม่ก็นำมาให้ท่านเจิม ชาวบ้านมีเคราะห์ดวงไม่ดีก็มาหาท่านให้ท่านรดน้ำมนต์
ให้ ฯลฯ 
   และท่านก็ไม่เคยเรียกร้องปัจจัยจากชาวบ้าน ไม่มีปัจจัยให้ก็ไม่เอา หากจะให้ท่าน ท่านก็
บอกว่าแล้วแต่ศรัทธา ที่สำคัญท่านไม่เคยอวดตัวว่าท่านทำพิธีต่างๆได้ และไม่เคยโฆษณา
   เมตตาของหลวงตาพร
   มีชาวบ้านไปหาของป่า แล้วได้หายไปในป่า 2–3 วัน เพื่อนบ้านออกตามหาตัวอย่างไร
ก็ไม่เจอ ชาวบ้านไปพึ่งร่างทรง ร่างทรงแจ้งว่าาชาวบ้านผู้นั้น ตายไปแล้วไม่ต้องไปหา 
สุดท้ายชาวบ้านไปหาหลวงตาพร  หลวงตาพรท่านบอกว่า คนนี้ยังมีชีวิตอยู่ จะกลับมาเอง
ไม่เย็นวันนี้ ก็เป็นพรุ่งนี้เช้า สุดท้ายชาวบ้านที่หายไปก็กลับมาเองจริงๆ ในเช้าวันต่อไป
ได้ความว่าชายผู้นี้เคยบนเจ้าที่ไว้ แต่ไม่เคยแก้บน ทำให้เจ้าที่กักตัวไว้ไม่ให้ไปไหน
เป็นการลงโทษ
   หญิงสาวในหมู่บ้านได้สามีเป็นชาวมาเลย์  บ่นว่าอยู่บ้านแล้วไม่เป็นสุขร้อนอก ร้อนใจ
อยู่เสมอ นิมนต์พระมาสวด มาทำพิธีหลายครั้งแล้วก็ยังไม่หาย สุดท้ายไปหาหลวงตาพร
ท่านบอกว่าที่บ้านมีของไม่ดีอยู่ จะทำต้องมีการทำพิธี แต่สามีชาวมาเลย์บอกว่าไม่เชื่อ และ
เบื่อแล้ว เพราะนิมนต์พระมากี่ครั้งก็ไม่ดีขึ้น ถึงกับท้าหลวงตาพรช่วยทำให้ดูหน่อยว่าของไม่ดี
ที่บ้านเป็นอย่างไร หลวงตาพรก็รับคำ เมื่อหลวงตาพรไปทำพิธีที่บ้าน ผ่านไปได้สักครู่ ก็มีซาก
ค้างคาวเน่าตกลงมาหลังคากลางบ้าน ทำให้เจ้าของบ้านถึงกับตกตะลึงกันทีเดียว
    ของดีหลวงตาพร 

          
    บุตรสาวของกระผม ชื่อน้ำปิง อายุ 2 ขวบ 3 เดือน ได้ฝากเลี้ยงกับพี่สะใภ้ ที่บ้านจำไก่ อ.ดอกคำใต้ จ.พะเยา คืนหนึ่งเป็นวันเกิดของญาติพี่สะใภ้ งานวันเกิดจัดที่บ้านซึ่งขึ้นไปทางทิศ
ตะวันออก น้ำปิงบุตรของกระผมก็ได้ไปร่วมงานด้วย แต่มีอาการผิดสังเกตุ เพราะทานน้ำแดงมาก
ผิดปกติ และกินมันฝรั่งเลย์ ซึ่งน้ำแดงและมันฝรั่งเลย์ บุตรสาวของกระผมไม่ชอบทานเลย แต่ทาน
จนหลับ  กระทั่งตีหนึ่งพี่สะใภ้ผมพาบุตรสาวผมกลับบ้าน พอเข้าเขตบ้านเท่านั้น
    ลูกสาวผมก็ตาตื่นร้องไห้จ้า บอกว่าไม่เข้าบ้าน จะกลับบ้าน แล้วชี้มือไปยังบ้านที่จัดงาน
วันเกิด พี่สะใภ้ผมปลอบเท่าไหร่ก็ไม่อยู่  เอาแต่ร้องไห้คุยไม่รู้เรื่องนับชั่วโมง จนพี่สะใภ้ผมเอะใจ ถามบุตรผมว่า “หนูชื่อน้ำปิงใช่ไหม ?”  ปรากฎว่าบุตรสาวผม ส่ายหัวครับ!  พี่สะใภ้ถามต่อว่า “แล้วบ้านหนูอยู่ไหนละ ?”  บุตรสาวผมชี้มือไปยังบ้านที่จัดงานวันเกิด!
    พี่สะใภ้เลยถามต่อว่าแล้วหนูจะกินน้ำเขียวหรือน้ำแดง เพราะเค้าจะรู้ว่ากุมารทองส่วนใหญ่
จะชอบกินน้ำแดง แล้วลูกสาวผมก็ตอบว่าน้ำแดง งานเข้าแล้วละครับท่าน ลูกสาวผมเป็นอะไรไป
   สรุป สุดท้ายจึงรู้ว่าเป็นกุมารทองมาเข้าร่าง พี่สะใภ้จึงได้จุดธูปบอกเจ้าที่ให้ไปส่งกุมารทอง
ตนนั้นลูกสาวผมจึงหยุดร้องไห้ และมีอาการปกติ (อยากทราบรายละเอียดมากกว่านี้สอบถามได้
ที่พี่สะใภ้ผมครับ)
  เมื่อผมกลับไป จ.พะเยา ได้ทราบเรื่อง จึงได้หาที่มาของกุมารทองตนนั้น ทราบว่าเป็น
กุมารทองของบ้านใกล้ ๆ กัน ให้โชคลาภมาหลายครั้ง แต่เจ้าของไม่ดูแล กุมารทองหิว
จึงต้องมาอาศัยร่างบุตรของผมเป็นสื่อ 
  แล้วกุมารทองมาจากไหน ? เป็นของหลวงตาพรครับ ผมจึงรีบไปหาหลวงตาทันที ท่านก็
สงสัยว่าผมรู้ได้อย่างไร ผมจึงเล่าที่มาที่ไปให้ฟัง ท่านจึงเมตตาให้ผมมา 5 ตน ค่าบูชาแล้วแต่
จะให้ ท่านไม่เรียกร้อง ท่านบอกว่ากุมารทองนี้ ได้มาจากอาจารย์ของท่านที่อยู่ จ.สุรินทร์
อีกที หลวงตาบอกว่าปกติท่านไม่เคยให้ใคร และไม่เคยโฆษณาว่ามีของดี  แต่ที่ให้ผมเพราะ
ผมมาทำบุญกับวัดบ่อย และขอออกตัวว่ากุมารทองมีที่ผม 1 ตน ที่เหลือแจกไปหมดแล้ว
ที่สำคัญเหลืออยู่ที่หลวงตาเพียง 2 ตนเท่านั้น (ไม่ทราบว่าหมดไปหรือยัง)